De waarde van het stellen van vragen aan jezelf

De waarde van het stellen van vragen aan jezelf (het is gemakkelijk en gratis)

Grote mythen benadrukken vaak het belang van het stellen van vragen. Een vraag stellen impliceert iets moois. Door het te doen, geef ik nederig toe dat ik kennis op een bepaald gebied niet bezit en tegelijkertijd beken ik dat ik iets nieuws wil leren dat me zal helpen om verder te komen.

Telkens als we vastzitten in het idee dat we alles weten over een specifiek onderwerp (niet een ongewoon idee bij mensen, toch?), komen we niet verder. Zonder ons vermogen om ons gebrek aan kennis toe te geven, zijn we niet in staat om nieuwe dingen te leren.

Wat als we dit op onszelf toepassen? Je kunt het idee hebben: 'Ik weet alles van mezelf, dus ik hoef mezelf niet verder te onderzoeken.' Dit idee kan ons tijdelijk troosten, maar op de lange termijn zal het ongemak veroorzaken.

Het is dan een geweldig cadeau om pen en papier te hebben en onszelf vragen te stellen: Wat weet ik echt over mezelf? Zijn de conclusies die ik over mezelf heb getrokken waar of moet ik ze opnieuw bekijken? En wat zou het kunnen zijn dat ik niet over mezelf weet, maar dat ik het zal weten na dertig minuten proberen om deze vraag te beantwoorden?

Vol verwondering zijn is heerlijk

Vragen en antwoorden zijn als in- en uitademen. We hebben ze allebei nodig om te overleven. Echt, hoe is het mogelijk om te overleven zonder vragen te stellen? Het is natuurlijk voor een mens om vol verwondering over het bestaan ​​te zijn. Als dit antwoord niet bevredigend is, stel jezelf dan de vraag waarom alle kinderen de hele dag vragen waarom dit zo is en waarom dat zo is. Wanneer we ouder worden, hebben we de neiging om dit vermogen om vol verwondering te zijn te verliezen, maar wat weten we eigenlijk over dit grote mysterie dat een mens wordt genoemd?

Therapie gaat over het omgaan met jezelf

In therapie is het de bedoeling om een ​​gezonde relatie met jezelf op te bouwen. Een eenvoudig en handig hulpmiddel dat mij helpt in mijn eigen proces en in de processen van de mensen met wie ik werk, is om op papier met jezelf te beginnen. Het stellen van vragen is essentieel in dit proces. Bijvoorbeeld; Ik heb het idee over mezelf dat ik geen creatief persoon ben. Ik kan me dan afvragen of dit echt waar is of moet dit idee gecorrigeerd worden? En als ik niet creatief ben, hoe noem ik mezelf dan? Wat is het tegenovergestelde van creatief zijn? En wat heb ik vandaag gemaakt? Een eenvoudig antwoord op deze laatste vraag kan zijn; Ik heb een lunch gemaakt voor mij en mijn vriend. Het hoeft niet altijd een canvas olieverfschilderij van twee bij twee meter te zijn. Sterker nog, als dat mijn idee over creativiteit is, moet ik zeker een nieuw idee over creativiteit voor mezelf creëren. Vooral met creativiteit hebben we de neiging om onze kracht aan anderen weg te geven. ‘Ik kan nooit zo creatief zijn als Van Gogh’ zouden we misschien denken. Hij was zeker een uitzonderlijke kunstenaar die een revolutie teweegbracht in de schilderkunst in zijn tijd, maar dat betekent niet dat er geen creativiteit in je zit. Wanneer we het vermogen om te creëren buiten onszelf projecteren, betekent dit dat we ons eigen vermogen om te creëren niet waarderen. Dit is wat we kunnen leren door onszelf vragen te stellen. Een geweldig boek dat ik vaak aan cliënten aanbeveel en dat kan helpen bij het ontdekken en herstellen van ons creatieve zelf, is The Artists's Way van Julia Cameron. In het boek worden veel vragen gesteld om je te helpen je eigen kijk op jezelf te veranderen ten gunste van jezelf.

De vraag gesteld in de mythe van Parsifal

Een van de mythen die het belang van het stellen van vragen benadrukken, is de mythe van Parsifal die op zoek is naar de Heilige Graal. In het verhaal krijgt hij van peetvader Gournamond de opdracht om een ​​vraag te stellen aan de Visserskoning die ziek is en alleen genezen kan worden door iemand die de juiste vraag stelt. Maar bij de eerste keer dat Parsifal het Graalkasteel binnengaat, faalt hij zijn plicht te doen en stelt hij de vraag niet. Er zit veel symboliek in, maar het simpele idee is dat je niet klaar bent voor het antwoord als je niet de juiste vraag stelt. Wat dan volgt is een zoektocht van twintig jaar waarin Parsifal volwassen wordt om uiteindelijk voor de tweede keer terug te komen in het Graalkasteel. Nu stelt hij zijn vraag aan de Visserskoning, die gezien kan worden als zijn grootste bijdrage aan de mensheid: Wie dient de Graal? Dit lijkt misschien een vreemde vraag, maar het begrijpen van de betekenis ervan kan iemands leven echt veranderen.

In moderne taal zouden we deze vraag kunnen vertalen in: gebruik ik mijn vrije wil en mijn acties alleen om mezelf te dienen of ben ik in staat om mijn vrije wil en mijn acties aan iets van hogere waarde dan mezelf alleen aan te bieden? Begrijp me niet verkeerd; het beantwoorden van deze vraag is niet bedoeld om jezelf de zweep te geven dat nog niet al je acties voor het grotere doel zijn bedoeld en dat je een slecht persoon bent. Het beantwoorden ervan kan u echter helpen om duidelijkheid te krijgen waar u zich op uw pad naar volwassenheid bevindt. Het wordt 'een pad' naar volwassenheid genoemd, omdat het niet iets is dat je van de ene op de andere dag hebt gewonnen. Het is een lang proces en het kostte Parsifal twintig jaar om te veranderen van consument naar iemand die een bijdrage levert.

Een levensveranderende vraag die Carl Gustav Jung zichzelf stelde

Een ander voorbeeld van de waarde van het stellen van vragen komt van de voormalige Zwitserse psychiater Carl Gustav Jung (1875-1961). In zijn autobiografie schrijft hij:

‘Omstreeks deze tijd beleefde ik een moment van ongewone helderheid waarin ik terugkeek op de weg die ik tot dusver had afgelegd. Ik dacht: ‘Nu bezit je een sleutel tot de mythologie en ben je vrij om alle poorten van de onbewuste psyche te openen.’ Maar toen fluisterde iets in mij: ‘Waarom alle poorten openen?’ En prompt rees de vraag wat, per slot van rekening, ik had volbracht. Ik had de mythen van volkeren uit het verleden uitgelegd; Ik had een boek geschreven over de held, de mythe waarin de mens altijd heeft geleefd. Maar in welke mythe leeft de mens tegenwoordig? In de christelijke mythe zou het antwoord kunnen zijn. ‘Woon je erin?’ vroeg ik mezelf af. Om eerlijk te zijn was het antwoord nee. Voor mij is het niet waar ik naar leef. ‘Hebben we dan geen mythe meer?’ ‘Nee, blijkbaar hebben we geen mythe meer.’ ‘Maar wat is dan jouw mythe – de mythe waarin je leeft?’ Op dat moment werd de dialoog met mezelf ongemakkelijk, en ik stopte met denken. Ik was op een dood spoor beland.'

Het ongemakkelijke gevoel dat Jung beschrijft, is een noodzakelijk onderdeel van het niet weten. Er zijn verschillende manieren om met dit ongemak om te gaan. Een optie is om er van weg te kijken en er eigenlijk niet mee om te gaan. De andere is om met het ongemak te zitten, het zelfs te omarmen, en te vragen wat het je te vertellen heeft (een kwaliteit die moed vereist, maar ook een die kan worden beoefend). Terwijl Jung de ervaring in deze paragraaf beschrijft als een doodlopende weg, zou hij later in zijn leven het belang van deze vraag voor zijn leven benadrukken. Je zou kunnen zeggen dat de zoektocht naar de eigen mythe het ervaren gebrek aan zin in het leven vernietigt. De zoektocht op zich is zinvol.

Dus wat betekent het voor jou om jezelf de vraag te stellen wat jouw eigen mythe is? Welke stap zou je vandaag kunnen zetten om dichter bij een antwoord te komen? Of wat zou voor jou op dit moment een zinvolle vraag kunnen zijn? Deel het hieronder in de reacties.